بویلر-توربین یک سیستم چندمتغیره و پیچیده در نیروگاه های بخار است و از سه حلقه کنترل اصلی و مجزای احتراق، دما و سطح آب درام تشکیل شده است. انتخاب حلقه های کنترلی به عنوان یک حلقه واحد به منظور کنترل و شناسایی بویلر به صورت یکپارچه، به علت حضور مشخصه های دینامیکی غیر خطی متغیر با زمان بسیار سخت و پیچیده خواهد بود. بنابراین برای تحقق یک مدل واقعی و دقیق برای طراحی کنترل کننده مناسب، هر حلقه کنترلی باید جداگانه شناسایی شود. همچنین عملکرد مؤثر و کارامد مدل شناسایی شده در زمان تغییرات بار نیز حایز اهمیت است. در این مقاله شناسایی حلقه بسته سیستم احتراق ارائه شده است. با توجه به حساسیت، پیچیدگی، غیر خطی و حلقه بسته بودن سیستم، شناسایی سیستم با استفاده از روش های هوشمند مانند سیستم استنباط فازی-عصبی تطبیقی (ANFIS) بازگشتی و شبکه با ورودی های برون زا (NARX) سری-موازی انجام می گیرد. در انتها مقایسه نتایج دو روش با یکدیگر و همچنین مقایسه با داده های واقعی نمونه برداری شده از بویلر واحد 320 مگاوات نیروگاه بخار اصفهان-ایران ارائه شده و دقت روش ها نشان داده می شود.

یکی از مهم ترین مسائل در مطالعات امنیت دینامیکی سیستم های قدرت بزرگ، تعیین زمان بحرانی رفع خطا برای مجموعه ای از اغتشاش های محتمل است. با توجه به تغییر شرایط سیستم، محاسبه زمان بحرانی رفع خطا باید به صورت پی درپی و در فواصل زمانی کوتاه انجام شود. این محاسبه هرچند که در شرایط برون خط صورت می گیرد، اما با توجه به حجم بالای محاسبات و فاصله زمانی کوتاه بین دو محاسبه، نیاز به استفاده از روش های سریع و با دقت بالا است. در این مقاله با استفاده از شبکه عصبی، تخمین دقیقی از زمان بحرانی رفع خطا به دست می آید. ورودی های شبکه عصبی از جنس تابع انرژی بوده و فقط با انجام یک بار شبیه سازی زمانی حاصل می شوند. این ورودی ها، حداقل انرژی جنبشی، حداکثر انرژی پتانسیل و شیب منحنی حداقل انرژی جنبشی می باشند. شبیه سازی های انجام شده در دو سیستم 9 و 39 شینه IEEE نشان می دهد که شبکه عصبی طراحی شده با دقت قابل قبولی زمان بحرانی رفع خطا را تخمین می زند.

در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.

امروزه توسعه فیزیکی شهرها و تعیین الگوی بهینه آن از مباحث جدی و مهم در میان جغرافیدانان و برنامه ریزان شهری می باشد. از آنجائی که نوع الگوی توسعه فیزیکی شهرها با ابعاد اقتصادی، کیفیت دسترسی به خدمات و نیز با محیط زیست شهری در ارتباط بوده، در حال حاضر تلاش برنامه ریزان شهری ترویج و جایگزینی الگوهای مطلوب و بهینه ای همچون رشد هوشمند و فشرده به جای الگوی رشد پراکنده و افقی پرهزینه و ناپایدار بوده است. در سال های اخیر، توسعه پراکنده و افقی به عنوان الگوی رایج و غالب توسعه فیزیکی شهرهای ایران محسوب می شود. این امر ضمن تحمیل هزینه های فزاینده مالی بر مدیریت شهری، زمینه تخریب اراضی کشاورزی اطراف شهرها را فراهم کرده است. این در حالی است که بافت درونی شهرها شامل (بافت فرسوده، اراضی و ساختمان های متروکه قدیمی) از ظرفیت مطلوبی برای پاسخگویی به نیازهای کالبدی شهرها برخوردار می باشند. از سویی توسعه ساخت وسازها در اراضی پیرامونی شهر از قابلیت یکسان برخوردار نبوده و می بایست با بررسی و طبقه بندی اراضی، جهات و پهنه های مناسب برای توسعه شهر را مشخص نمود. این پژوهش با هدف تعیین الگوی بهینه توسعه فیزیکی آتی شهر مراغه، الگوی توسعه فضایی-کالبدی شهر را از دو جهت درون زا و برون زا موردبررسی قرار داده است. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی و شیوه جمع آوری اطلاعات مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد. در این رابطه، فرم و الگوی توسعه کالبدی-فضایی شهر مراغه با استفاده از مدل های آنتروپی شانون و هلدرن موردسنجش قرار گرفت؛ همچنین، به منظور امکان سنجی توسعه فضایی-کالبدی شهر (درونی و بیرونی) و تبیین تنگناها، موانع و فرصت های توسعه، مجموعه ای از متغیرهای طبیعی، کالبدی و انسانی مورداستفاده قرار گرفت. با توجه به محدودیت های مدل های باینری و همپوشانی شاخص ها، از منطق فازی جهت ترکیب لایه های مؤثر در توسعه فیزیکی بهینه شهر استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان دهنده الگوی توسعه افقی و پراکنده شهر مراغه در طی دهه های گذشته، مخصوصاً از دهه 1365 تا حال حاضر می باشد. به طوری که پایش تغییرات کاربری اراضی با استفاده از تصاویر ماهواره ای در طی یک دوره 13 ساله نشان می دهد که حدود 592 هکتار از مناطق پیرامون شهر به ساخت وسازهای شهری تبدیل شده که حدود 320 هکتار از این اراضی کشاورزی و باغات و مابقی اراضی بایر بوده که در مناطق شرقی شهر قرار دارد. این در حالی است که با توجه به پراکندگی گسترده اراضی بایر در محدوده قانونی شهر و ظرفیت بالای تراکم ساختمانی و جمعیتی این محدوده، شهر مراغه از پتانسیل زیادی جهت توسعه درونی برخوردار می باشد. به گونه ای که محدوده داخلی شهر تا افق تقریبی 1415، تکاپوی توسعه فیزیکی را خواهد نمود. از طرف دیگر، اراضی پیرامونی در جنوب شرق شهر (بین شهرک ولی عصر و میکائیل آباد)، پهنه های مناسبی را جهت توسعه بهینه بیرونی در اختیار قرار می دهد که در صورت لزوم، شهر می تواند به صورت پیوسته و متصل در این جهت توسعه یابد.

کاهش انرژی درونی پس از برداشت گل بریدنی ورد سبب سرعت بخشی به پیری و پیشگیری از باز شدن کامل غنچه گل می شود. در این آزمایش اثر تامین کننده های انرژی شامل ساکارز (%1، %2 و 3%)، مانیتول (100، 200 و 300 میلی مولار) و آدنوزین تری فسفات (ATP: 1/0، 3/0، 5/0 و 7/0 میلی مولار) بر ماندگاری ورد رقم سامورایی بررسی شد. نتیجه تیمار پیوسته با منابع تامین کننده انرژی نشان داد که ATP در غلظت 7/0 میلی مولار بیشترین تاثیر را در افزیش عمر گلجایی داشت (2/14 روز) که در مقایسه با تیمار شاهد (2/8 روز)، ماندگاری را 8/5 روز افزایش داد. غلظت های 3/0 و 5/0 میلی مولار ATP به ترتیب عمر گلجایی را به 11 و 12 روز رساندند. همچنین ماندگاری در ساکارز 3%، 4/11 روز بود. در تیمارهای یاد شده جذب محلول، وزن تر نسبی و قطر نسبی گل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. از سوی دیگر میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و نشت یونی گلبرگ در دوره پس از برداشت در گل های تیمار شده با غلظت های 7/0 و 5/0 میلی مولار ATPکمتر بود. بر اساس نتیجه ها، کاربرد غلظت های مختلف مانیتول نتوانست ماندگاری ورد را افزایش دهد و حتی اثر منفی در کیفیت گل ها داشت، به طوری که ماندگاری گل ها را 8/1 روز نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. نتیجه ها نشان داد که تامین انرژی مورد نیاز گل ها با استفاده از ATP می تواند راهکار اثرگذاری برای حفظ ماندگاری در گل های بریدنی ورد باشد. به طوری که برای حفظ کیفیت گل ها پس از برداشت می توان استفاده از ATP (7/0 و 5/0 میلی مولار) در محلول گلجایی را پیشنهاد داد.

شبکه ملی اطلاعات بعنوان زیرساخت ارتباطی فضای مجازی کشور، پروژه ای در دست اجرا است که در مقاطع مختلف مورد توجه رسانه ها از جمله رسانه های خارجی قرار گرفته است. از آنجایی که بازنمایی های رسانه ای در این خصوص می تواند در جهت گیری افکار عمومی نسبت به ماهیت شبکه ملی اطلاعات موثر واقع شود، در این پژوهش بازنمایی این طرح در برخی رسانه های برون مرزی (بی بی سی فارسی، دویچه وله فارسی، رادیو فردا، رادیو زمانه، سی ان ان، الجزیره، گاردین و واشنگتن پست) را که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند، به روش تحلیل محتوای کیفی مورد مطالعه قرار داده ایم. بر این اساس، گزاره های کلیدی برآمده از متون برگزیده تا جای ممکن خلاصه شده و به صورت مضامین منتزع شده از متن مورد تحلیل قرار گرفتند؛ و در نهایت شش مقوله اصلی و یازده مقوله فرعی از دل این مضامین استنتاج گردیدند. مقوله های اصلی عبارتند از: مبهم بودن نسبت شبکه ملی اطلاعات با اینترنت جهانی، اقتدارگرایی و تمامیت خواهی جمهوری اسلامی در فضای مجازی با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، عوام فریبانه بودن تبلیغات جمهوری اسلامی درباره این شبکه، نگرانی همگانی از اجرای این پروژه، فرایند پرهزینه اجرای این طرح و فساد مالی مجریان آن، و عدم امکان راه اندازی شبکه ملی اطلاعات به دلیل موانع و تبعات اجتماعی آن.

در این مقاله، اقلیم شناختی مسیرهای توفان برون حاره ای نیمکره شمالی و ورودی های اصلی توفان ها به شمالگان و اثرات احتمالی آنها بر کاهش محلی یخ دریای شمالگان در چهار فصل بررسی شده است. شناسایی مسیرهای توفان با به کارگیری روش ردیابی بر تاوایی نسبی و مؤلفه نصف النهاری مثبت باد در تراز 850 هکتوپاسکال از داده های ERA5 برای دوره 1979 تا 2023 انجام شده است. از نظر فصلی، مسیرهای توفان در زمستان قوی تر و در تابستان ضعیف تر هستند. علاوه بر غرب اقیانوس اطلس شمالی و آرام شمالی به عنوان مناطق اصلی زایش توفان های اقیانوسی، مرکز اقیانوس آرام شمالی به عنوان منطقه ثانویه زایش توفان های اقیانوسی به ویژه در زمستان محسوب می شود و بیشتر توفان ها در غرب آمریکای شمالی و غرب گرینلند به بیشینه زدایش می رسند. برخی از توفان های شکل گرفته در شرق فلات تبت، تا ساحل شرقی آسیا و برخی دیگر تا دریای برینگ نفوذ می کنند. کشیدگی محسوس مسیر توفان اطلس شمالی از غرب اقیانوس اطلس شمالی به سمت شمالگان از طریق دریای گرینلند و دریای نروژ و وجود مقادیر بزرگ زدایش توفان ها در این دو دریا، نشان دهنده نفوذ توفان رانده هوای گرم و مرطوب از اقیانوس اطلس شمالی به شمالگان است. همچنین چگالی زدایش توفان ها در دریای برینگ با ردیابی مؤلفه نصف النهاری مثبت باد، افزایش محسوسی می یابد که به معنای آن است که توفان های نفود کرده تا دریای/تنگه برینگ سبب ورود گرما و رطوبت اقیانوس آرام شمالی به شمالگان می شوند. این نفوذ توفان رانده هوای گرم و مرطوب منجر به کاهش محلی یخ دریا یا کاهش سرعت تولید یخ دریا به ویژه در فصل زمستان می شود.

هدف مقاله حاضر تحلیل و بررسی مکانیسم اثرگذاری نقدینگی بر تولید و نرخ تورم در کوتاه مدت و بلندمدت در اقتصاد ایران است. تغییرات نقدینگی منابع مختلفی دارد و ناشی از تغییر در عرضه دارایی های متفاوتی است که اجزای مختلف نقدینگی را تشکیل می دهند و می توانند اثرات متفاوتی بر عملکرد متغیرهای کلان اقتصاد داشته باشند. به این منظور یک الگوی اقتصاد کلان با لحاظ کردن اجزای نقدینگی شامل پول داخلی و خارجی، ترکیب دارایی های خارجی و داخلی در پایه پولی و ترکیب پول و شبه پول طراحی شده است که روابط ساختاری بلندمدت اقتصاد ایران و پویایی های کوتاه مدت متغیرها را در چارچوب یک مدل تصحیح خطای برداری با متغیرهای برون زای نامانا ارائه می دهد. الگوی مورد نظر بر اساس داده های فصلی طی دوره فصل اول 1369 تا فصل چهارم 1393 برآورد شده است. واکنش متغیرهای کلان اقتصادی به شوک های پولی بر اساس توابع عکس العمل آنی و تجزیه واریانس، نشان می دهد اجزای مختلف نقدینگی اثرات متفاوتی بر تولید و قیمت دارند. این نتایج حامل این پیام سیاستی است که علاوه بر مدیریت نقدینگی، توجه به تحولات اجزای نقدینگی نیز از اهمیت بسیاری در حوزه سیاست گذاری پولی برخوردار است.

به دلیل گسترش روزافزون استفاده از گوشی های هوشمند، ترافیک داده شبکه سلولی به صورت انفجاری افزایش یافته و باعث ازدحام در شبکه های سلولی شده است. برون سپاری داده به یک شبکه مکمل مانند WiFi به عنوان یک راه حل منطقی و مقرون به صرفه برای مقابله با ازدحام شبکه سلولی، مطرح شده است. در این مقاله، یک مکانیزم برون سپاری داده با نام MCO ارائه شده که با استفاده از روش تصمیم گیری چندمعیاره TOPSIS و با بهره گیری از یک مدل پیش بینی الگوی اتصال به شبکه WiFi، مناسب ترین روش را از میان سه روش 1) تبادل داده از طریق خود شبکه سلولی، 2) برون سپاری با تحمل تاخیر (DTO) به شبکه مکمل و 3) برون سپاری با کمک گره های واسط (PAO) انتخاب می کند. معیارهای استفاده شده در تصمیم گیری شامل درصد ترافیک قابل برون سپاری (از کل درخواست کاربر)، هزینه تبادل داده اپراتور سلولی و کاربر، پهنای باند تبادل داده کاربر (در دو شبکه سلولی و مکمل) و مصرف انرژی کاربر می باشند. به منظور ارزیابی روش MCO سناریوهای متعددی از نقطه نظر ویژگی های کاربران و ترافیک آنها، نرخ پوشش شبکه مکمل و نسبت هزینه تبادل داده شبکه سلولی به شبکه مکمل، شبیه سازی شده اند. نتایج حاصل از این شبیه سازی ها نشان می دهد مکانیزم MCO قادر به در نظر گرفتن ترجیحات اپراتور سلولی و کاربرانش بوده و در نتیجه از لحاظ ایجاد تعادل بار در شبکه، کاهش هزینه های اپراتور سلولی و کاهش مصرف انرژی کاربران، نسبت به روش های پیشنهادی پیشین عملکرد بهتری دارد.